zwiedzenie.blogspot.com
Franklin Graham wiernie podąża
śladami swojego słynnego ojca, który niestety doprowadził do stopniowego
odejścia od Biblii wraz z każdym mijającym dziesięcioleciem. W 1996
roku Franklin został pierwszym wiceprezesem Billy Graham Evangelistic
Association (Stowarzyszenia Ewangelizacyjnego Billy’ego Grahama). Było
to nowe stanowisko oferujące bezpośrednią sukcesję objęcia stanowiska
prezesa, kiedy Billy Graham stanie się niezdolny do pełnienia tej
funkcji. Franklin przejął prowadzenie misji w 2001 roku.
Franklin Graham powiedział w
wywiadzie dla Indianapolis Star, że ekumeniczny sojusz jego ojca z
Kościołem Katolickim i innymi denominacjami: "Był jedną z
najmądrzejszych rzeczy, jaką jego ojciec kiedykolwiek zrobił" ("Keeping
it simple, keeps Graham on high," Indianapolis Star, czw, 3 czerwca
1999, str. H2).
Powiedział: "W pierwszych latach w
Bostonie, Kościół Katolicki stał za krucjatami mojego ojca. To był
początek. Spowodowało to wycofanie się wielu protestantów. Nie wiedzieli
oni jak sobie z tym poradzić. Ale mieli przykład. "Jeśli Billy Graham
jest gotów do współpracy z każdym, to może my również powinniśmy być ”
(Indianapolis Star, 3 czerwca 1999).
Ekumeniczny kierunek służby
Franklina Grahama widać choćby w tym, że podobnie jak jego ojciec jest
częstym gościem konferencji o takim charakterze. Przykładowo w 1997 roku
przemawiał na styczniowej konferencji National Religious Broadcasters
(Krajowych Nadawców Religijnych), w lutym na Moody Bible Institute
Founders oraz na majowej konferencji Promise Keepers w Birmingham w
Alabamie. To było w czasie, kiedy jednym z dyrektorów Promise Keepers
był katolik.
Krucjata Franklina Grahama z 1998
roku w Adelaide w Australii nie pozostawiła żadnych wątpliwości co do
kierunku jego działań. Na promocyjnym przyjęciu dla mediów
poprzedzającym krucjatę obecni byli katolicki arcybiskup Leonard
Faulkner oraz anglikański arcybiskup Ian George. Festival South
Australia News napisał: “Arcybiskupi zgodnie stwierdzili, że FESTIVAL SA
z udziałem Franklina Grahama w styczniu przyszłego roku, będzie
największym wydarzeniem w historii kościoła australijskiego”. Prawie 400
kościołów zarejestrowało się w Grahams Christian Life & Witness
Course - szkoleniu przygotowawczym do zaplanowanej krucjaty.
Reprezentowane były 23 denominacje. Wśród zarejestrowanych kościołów
było między innymi 49 parafii Kościoła Rzymskokatolickiego (głoszącego
fałszywą ewangelię łaski i uczynków), 82 zbory Kościoła Zjednoczeniowego
(ultra liberalnego), 30 Kościołów Chrystusowych (zbawienie ściśle
związane z aktem chrztu), 25 parafii Kościoła Anglikańskiego (głównie
liberalnych), 1 cerkiew greko-katolicka (ewangelia oparta na
sakramentach) oraz 3 kościoły Adwentystów Dnia Siódmego (Ellen White
jako prorokini, śmierć to tylko sen, a kara piekielna nie jest wieczna).
Kościoły te, jako całość stanowią
galimatias odstępstwa i błędów doktrynalnych. Bóg wyraźnie zabrania, aby
Jego lud wchodził w jedno jarzmo z czymś takim. „Kto się za daleko
zapędza i nie trzyma się nauki Chrystusowej, nie ma Boga. Kto trwa w
niej, ten ma i Ojca, i Syna. (10) Jeżeli ktoś przychodzi do was i nie
przynosi tej nauki, nie przyjmujcie go do domu i nie pozdrawiajcie. (11)
Kto go bowiem pozdrawia, uczestniczy w jego złych uczynkach” ( 2 List
Jana 9,11 BW)
Kościół Zjednoczeniowy w Australii
jest kościołem odstępczym i bardzo modernistycznym. Przykładowo, zbór
Kościoła Zjednoczeniowego w Paddington umieścił przed swoim wejściem
transparent oświadczający, że kościół jest schronieniem dla
homoseksualistów, miejscem gdzie są akceptowani i mogą otwarcie mówić „o
swej seksualności” (Australian Beacon, luty 1998r., str. 2). Pastor
tego kościoła Rod Pattennden powiedział mediom: „Chcemy aby geje i
lesbijki wiedzieli, że są u nas mile widziani”. Dodał również, że co
najmniej jedna trzecia parafii Paddinton Eastside składa się z
homoseksualistów.
Kościół Rzymskokatolicki jest
fałszywym „kościołem”, który głosi fałszywą ewangelię łaski (łaska plus
uczynki, wiara plus sakramenty), nieprawdziwy autorytet (Biblia
połączona z tradycją katolicką), a także kłamliwe przywództwo (papież).
Nowy Katechizm Katolicki mówi: „Kościół potwierdza, że dla wierzących
sakramenty Nowego Przymierza są konieczne do zbawienia” (#1129). Nasza
książka Evangelicals and Rome ujawnia katolickie herezje, które zostały
potwierdzone przez II Sobór Watykański, a także Nowy Katechizm
Katolicki.
Ci, którzy odpowiedzieli na
przesłanie Ewangelii podczas krucjat Franklina Grahama, zostali wysłani
do wyżej wspomnianych kościołów-sponsorów, aby tam się uczyć
„uczniostwa”. Mamy więc dziwny obraz pasterza, który szczęśliwie i z
pełną świadomością oddaje swoje owce w ręce wilków. Jest to jedno z
największych zwiedzeń duchowo – doktrynalnych, jakie ten świat
kiedykolwiek widział.
Wiceprzewodniczącym festiwalu w
Lubbock w Teksasie, organizowanego przez Franklina Grahama w Kwietniu
2000 roku, był Paul Key – dyrektor odpowiedzialny za ewangelizację w
katolickiej diecezji miasta Lubbock. Co najmniej trzech lokalnych
liderów festiwalu było charyzmatykami. Przewodniczącym był Rick Canup,
starszy w Trinity Church - charyzmatycznego zgromadzenia, które
wcześniej miało powiązania z Assamblies Of God. Pastor tego kościoła,
Gary Kirksey, zasiadał również w Komitecie Wykonawczym Festiwalu. Pastor
Jackie White z charyzmatycznego zboru Church on the Rock (Kościół na
Skale) był jednym z wiceprzewodniczących (E.L. Bynum, “Franklin Graham
Festival,” Plains Baptist Challenger, kwiecień 2000r., str. 1). Paul
Key, który zanim przeszedł na katolicyzm przez 18 lat był
prezbiteriańskim pastorem, napisał książkę zatytułowaną „95 powodów by
zostać i pozostać katolikiem”.
Katolicy uczestniczyli również w
festiwalach Franklina Grahama w mieście Corpus Christi w Texasie w 2005
roku oraz w miejscowości Halifax w Nowej Szkocji w 2004 roku (Central
Canada 2006 r. Franklin Graham Festival Background and Pastoral Notes
for Catholic Clergy and Workers,” by Luis Melo, Director of Ecumenical
and Inter-Religious Affairs, Archdiocese of Saint Boniface, n.d.).
Wielu katolików było szkolonych,
jako doradcy na Festiwalu w Baltimore organizowanego przez Franklina
Grahama w stanie Maryland 7-9 lipca 2006 roku. Katolicki ksiądz Erik
Arnold z Church of the Crucifixion (parafii pod wezwaniem Ukrzyżowania) w
Glen Bumie w stanie Maryland, prowadził zespół złożony z 225 katolików,
którzy uczestniczyli w krucjacie Franklina Grahama. Powiedział on: „To
była świetna okazja, aby kościoły chrześcijańskie pokazały swoją jedność
w prowadzeniu ludzi do Chrystusa” (“Catholic Counselors Attend Billy
Graham Festival,” The Catholic Review, 12 lipca 2006r.). Organizacja
Grahama przekazała nazwiska 300 osób Kościołowi Rzymskokatolickiemu, aby
mogły one otrzymać pomoc we wzroście duchowym. Osoby te otrzymały
również listy od kardynała Wiliama Kellera mówiące o „wspieraniu ich w
wierze i zapraszające do zaangażowania w życie kościoła”. Będą oni uczyć
się, wśród wielu innych herezji tego, że dopuszczalna jest modlitwa do
Maryi. W rzeczywistości niektórzy z doradców pracujących podczas
krucjaty byli z Cathedral of Mary Our Queen (katedry Maryi Naszej
Królowej) z Baltimore.
Katolicy brali również udział w
festiwalu organizowanym przez Franklina Grahama w Winnipeg, w Kanadzie w
październiku 2006 roku. Rok wcześniej zespół Grahama wystąpił do
katolickich biskupów w Winnipeg z prośbą o ich wsparcie i zaangażowanie.
(Central Canada 2006r. Franklin Graham Festival Background and Pastoral
Notes for Catholic Clergy and Workers,” Luis Melo, Director of
Ecumenical and Inter-Religious Affairs, Archdiocese of Saint Boniface,
n.d.).
W odpowiedzi każda z archidiecezji w
środkowej Kanadzie miała oficjalnie swojego reprezentanta w komitecie
wykonawczym festiwalu, a wiele parafii przysłało pracowników do
przeszkolenia, jako doradców oraz do dalszego kierownictwa duchowego.
Katolikom powiedziano: „Idąc w ślady ojca, Franklin Graham, zaprezentuje
podstawy chrześcijaństwa. Katolicy nie usłyszą lekceważenia nauki
Kościoła o Maryi, autorytecie papieża czy też Episkopatu, ani słowa
przeciwko Mszy Świętej, sakramentom, czy też katolickim praktykom i
zwyczajom”.
W rozmowie z Katie Couric na antenie
telewizji NBC 2 kwietnia 2005 roku Franklin Graham pochwalił zmarłego
papieża Jana Pawła II i stwierdził, że obaj głoszą tę samą ewangelię.
Graham powiedział: „Nie zgadzamy się w wielu sprawach doktrynalnych i
uważam, że te rozbieżności zawsze będą. Jednocześnie jesteśmy zgodni w
sprawach fundamentalnych, że Jezus Chrystus, Syn Boga żywego, przyszedł
na ziemię, aby umrzeć za nasze grzechy i kiedy zmarł i przelał swoją
krew, wziął na siebie grzechy świata. Jeśli więc wyznajemy nasze
grzechy, pokutujemy i przez wiarę przyjmujemy Chrystusa do naszych serc,
Bóg przebacza nam i oczyszcza nas. To są podstawy wiary, w których
jesteśmy zgodni, doceniamy tego człowieka i stanowisko, jakie zajął w
tak wielu problemach moralnych”.
Cieszymy się, że Franklin wierzy i
głosi ewangelię opisaną w tym świadectwie (za wyjątkiem „przyjęcia
Chrystusa do swojego serca” - ta część nie jest biblijna), ale on
poważnie wypacza ewangelię głoszoną przez papieża. Ostatni papież
wierzył, że doktryna o zbawieniu z łaski tylko przez Chrystusa i tylko
przez wiarę jest herezją (klątwy nałożone przez Sobór w Trydencie na
ewangelię tylko z łaski nigdy nie zostały anulowane). Wierzył, że
sakramenty są niezbędną częścią zbawienia, poczynając od chrztu, w
wyniku którego człowiek rodzi się na nowo, przez bierzmowanie, kiedy
człowiek otrzymuje Ducha Świętego.
Przemawiając na bierzmowaniu
ośmiuset młodych ludzi w Turynie we Włoszech 2 września 1988r., papież
Jan Paweł II powiedział: „Jezus jest blisko nas, wkracza w naszą
historię, za pomocą tych konkretnych, widocznych znaków sakramentalnych.
Bierzmowanie jest naszą osobistą Pięćdziesiątnicą. Dziś przyjmiecie
wylanie Ducha Świętego, który w dniu Pięćdziesiątnicy został zesłany
przez zmartwychwstałego Pana na apostołów. Każdy ochrzczony, jako
wierzący musi doświadczyć tego momentu i tajemnicy zesłania Ducha
Świętego, która uzupełnia i doskonali dar chrztu”. (L’osservatore
Romano, N. 38, 19 września 1988r., str. 16). Dziewięć dni później
przemawiając w Harare, Jan Paweł II tak mówił do tłumów zebranych w
Borrowdale Park: “W ten sposób stajecie się nowymi ludźmi, odrodzeni w
sakramencie chrztu, posileni Świętą Eucharystią, żyjący we wspólnocie
miłości z Bogiem i innymi, z następcą Piotra i Kościołem Katolickim na
całym świecie” "(tamże, s.2 ).
Dnia 5 kwietnia 2005r. występując w
Hannity & Colmes na antenie telewizji Fox News, Franklin Graham
został poproszony o odpowiedź na pytanie Seana Hannity,który jest
katolikiem: "Pozwól mi zadać to pytanie, jakie są rozbieżności – mamy
tylko 30 sekund na tą część - pomiędzy katolikami i ewangelicznymi
chrześcijanami? Czy może bardziej się z nimi zgadzasz niż nie
zgadzasz?”. Graham odpowiedział: „Cóż, istnieje wiele kwestii
doktrynalnych, w których się nie zgadzamy. Ale są rzeczy, w których się
zgadzamy - w sprawie krzyża, że Jezus Chrystus jest Synem Boga żywego,
który wziął nasze grzechy, umarł na krzyżu, został pogrzebany a
trzeciego dnia zmartwychwstał według Pism. To jest istota. To jest to, w
czym się zgadzamy i możemy razem pracować opierając się na tym”.
To godne pochwały, że Graham głosi
ewangelię w telewizji i rozumiem, że miał on wyznaczony limit czasu
(chociaż jego czas antenowy nie skończył się na tym pytaniu) oraz to, że
chciał skupić się na ewangelii, ale to nie usprawiedliwia faktu, że
jego odpowiedź była przebiegła, błędna i niebezpieczna. Przebiegła
dlatego, że odmówił podania jakiejkolwiek z doktrynalnych herezji Rzymu.
Błędna, ponieważ powiedział, że Kościół Rzymskokatolicki wierzy w krzyż
oraz zbawienie w taki sam sposób jak ewangeliczni chrześcijanie, a tak z
pewnością nie jest. To błędne stwierdzenie mogło dać rzymskokatolickim
słuchaczom Grahama fałszywe poczucie bezpieczeństwa w ich wierze opartej
na ewangelii uczynków – sakramentów. Wypowiedź Grahama była
niebezpieczna ponieważ powiedział on, że protestanci i katolicy mogą
pracować razem i budować na swoich porozumieniach, podczas gdy Biblia
nakazuje, aby Boży lud, oddzielił się od heretyków i odstępców (Rzym
16:17, 2 Tym 3:5) oraz od niebiblijnej jedności, która odgrywa większą
rolę w rękach Antychrysta niż Chrystusa.
Franklin Graham nie tylko pochwalił
ostatniego papieża, ale wziął również udział w inauguracji pontyfikatu
nowego. W programie Larry King Live 2 kwietnia 2005 roku, Billy Graham
powiedział: „Nie czuję się fizycznie na siłach, aby tam być, chociaż
zostałem zaproszony. Zostałem zaproszony przez Watykan z wyprzedzeniem
jakieś sześć lub siedem miesięcy temu. Prosili, żebym przyjechał. Więc
poprosiłem moją córkę, Anne Lotz, aby pojechała (na pogrzeb papieża Jana
Pawła II). A mój syn Franklin, uda się na intronizację nowego papieża
(Benedykta XVI).
Billy Graham bardziej niż
jakikolwiek inny człowiek utorował drogę do powszechnej akceptacji
katolickiego papieża przez protestantów i baptystów. Przełomowe,
ekumeniczne ewangelizacje Grahama, który bagatelizował doktrynę i
wywyższał doświadczalną jedność religijną, maja miejsce już od ponad pół
wieku. Franklin, choć odważniejszy pod pewnymi względami od słynnego
ojca, nieposłusznie podąża tą samą drogą do ekumenicznego królestwa.
źródło: http://www.wayoflife.org/database/franklin_grahams_unscriptural_ecumenism.html
tłumaczenie własne http://zwiedzenie.blogspot.com/2014/01/dasd.html
